NOCLEGI
ROZKŁADY
Stanisław Koniecpolski nowe monety kolekcjonerskie NBP
fot. nadesłane
Narodowy Bank Polski inauguruje serię złotych i srebrnych monet „Hetmani Rzeczypospolitej”
REKLAMA
Warszawa, 25 marca 2025 r. – Narodowy Bank Polski poinformował, że od jutra będą dostępne w sprzedaży złote i srebrne monety kolekcjonerskie „Stanisław Koniecpolski” z nowej serii „Hetmani Rzeczypospolitej”.
Moneta o nominale 500 zł jest wykonana ze złota o próbie 999,9, ma średnicę 32,00 mm i masę 31,10 g. Jej nakład wynosi do 1000 sztuk. Moneta o nominale 10 zł została wybita ze srebra o próbie 999, ma średnicę 32,00 mm i masę 31,10 g. Jej nakład wynosi do 8000 sztuk. Obie monety zostały wykonane stemplem lustrzanym w technice wysokiego reliefu. Monety będzie można nabyć we wszystkich Oddziałach Okręgowych NBP i w sklepie internetowym Kolekcjoner w cenie: złota – 14 500 zł, srebrna – 360 zł.
Na rewersach monety złotej i srebrnej został umieszczony wizerunek hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Na awersach – poza stałymi elementami: napisem „Rzeczpospolita Polska”, rokiem emisji, nominałem oraz wizerunkiem orła ustalonym dla godła Rzeczypospolitej Polskiej – widnieją także: buława oraz herb Pobóg z pieczęci Stanisława Koniecpolskiego.
Stanisław Koniecpolski jest uznawany za jednego z najwybitniejszych hetmanów w historii Polski. Swoją karierę ściśle związał z hetmanem wielkim koronnym Stanisławem Żółkiewskim. To właśnie jego poparcie umożliwiło zaledwie 26-letniemu Koniecpolskiemu objęcie w 1618 r. urzędu hetmana polnego, co wywołało oburzenie szlachty. Dwa lata później Koniecpolski wziął udział w zakończonej klęską wyprawie cecorskiej. Został pojmany i trafił do tureckiej niewoli. Po powrocie stanął na czele wojsk zwalczających najazdy tatarskie. W 1624 r. odniósł wielkie zwycięstwo nad Tatarami pod Martynowem. Następnie otrzymał rozkaz powstrzymania postępujących wojsk szwedzkich w Prusach Królewskich. Pomimo wielkich trudności i przewagi liczebnej przeciwnika z zadania wywiązał się znakomicie. 27 czerwca 1629 r. pod Trzcianą pobił jednego z najwybitniejszych wodzów XVII stulecia – króla Szwecji Gustawa II Adolfa.
W 1632 r. Koniecpolski otrzymał buławę wielką koronną. Rok później pobił Tatarów pod Sasowym Rogiem, a Turków pod Kamieńcem Podolskim. Zwycięstwo w tej drugiej bitwie było możliwe dzięki zastosowaniu przez hetmana nowoczesnych metod prowadzenia walki polegających na zwiększeniu roli piechoty i artylerii oraz zastosowaniu fortyfikacji polowych. Dwanaście lat później, 30 stycznia 1644 r., pod Ochmatowem Koniecpolski odniósł wspaniałe zwycięstwo nad Tatarami dowodzonymi przez Tuhaj-beja.
Cieszący się wielką estymą Stanisław Koniecpolski zmarł nagle 11 marca 1646 r. Zapisał się w pamięci jako odważny i roztropny wódz, który umiał łączyć elementy staropolskiej sztuki wojennej i rajdy kawaleryjskie z siłą ogniową artylerii oraz piechoty. Do prowadzenia walk wykorzystywał system taborów, rozbudowywał także arsenały i twierdze. Jego śmierć była tym bardziej tragiczna, że tuż po niej nastały wydarzenia i klęski, które zachwiały podstawami Rzeczypospolitej. Dlatego też wielu tłumaczyło samo nazwisko wielkiego wodza jako koniec Polski, co miało być zapowiedzią kryzysu państwa w połowie XVII stulecia.
Moneta o nominale 500 zł jest wykonana ze złota o próbie 999,9, ma średnicę 32,00 mm i masę 31,10 g. Jej nakład wynosi do 1000 sztuk. Moneta o nominale 10 zł została wybita ze srebra o próbie 999, ma średnicę 32,00 mm i masę 31,10 g. Jej nakład wynosi do 8000 sztuk. Obie monety zostały wykonane stemplem lustrzanym w technice wysokiego reliefu. Monety będzie można nabyć we wszystkich Oddziałach Okręgowych NBP i w sklepie internetowym Kolekcjoner w cenie: złota – 14 500 zł, srebrna – 360 zł.
Na rewersach monety złotej i srebrnej został umieszczony wizerunek hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Na awersach – poza stałymi elementami: napisem „Rzeczpospolita Polska”, rokiem emisji, nominałem oraz wizerunkiem orła ustalonym dla godła Rzeczypospolitej Polskiej – widnieją także: buława oraz herb Pobóg z pieczęci Stanisława Koniecpolskiego.
Stanisław Koniecpolski jest uznawany za jednego z najwybitniejszych hetmanów w historii Polski. Swoją karierę ściśle związał z hetmanem wielkim koronnym Stanisławem Żółkiewskim. To właśnie jego poparcie umożliwiło zaledwie 26-letniemu Koniecpolskiemu objęcie w 1618 r. urzędu hetmana polnego, co wywołało oburzenie szlachty. Dwa lata później Koniecpolski wziął udział w zakończonej klęską wyprawie cecorskiej. Został pojmany i trafił do tureckiej niewoli. Po powrocie stanął na czele wojsk zwalczających najazdy tatarskie. W 1624 r. odniósł wielkie zwycięstwo nad Tatarami pod Martynowem. Następnie otrzymał rozkaz powstrzymania postępujących wojsk szwedzkich w Prusach Królewskich. Pomimo wielkich trudności i przewagi liczebnej przeciwnika z zadania wywiązał się znakomicie. 27 czerwca 1629 r. pod Trzcianą pobił jednego z najwybitniejszych wodzów XVII stulecia – króla Szwecji Gustawa II Adolfa.
W 1632 r. Koniecpolski otrzymał buławę wielką koronną. Rok później pobił Tatarów pod Sasowym Rogiem, a Turków pod Kamieńcem Podolskim. Zwycięstwo w tej drugiej bitwie było możliwe dzięki zastosowaniu przez hetmana nowoczesnych metod prowadzenia walki polegających na zwiększeniu roli piechoty i artylerii oraz zastosowaniu fortyfikacji polowych. Dwanaście lat później, 30 stycznia 1644 r., pod Ochmatowem Koniecpolski odniósł wspaniałe zwycięstwo nad Tatarami dowodzonymi przez Tuhaj-beja.
Cieszący się wielką estymą Stanisław Koniecpolski zmarł nagle 11 marca 1646 r. Zapisał się w pamięci jako odważny i roztropny wódz, który umiał łączyć elementy staropolskiej sztuki wojennej i rajdy kawaleryjskie z siłą ogniową artylerii oraz piechoty. Do prowadzenia walk wykorzystywał system taborów, rozbudowywał także arsenały i twierdze. Jego śmierć była tym bardziej tragiczna, że tuż po niej nastały wydarzenia i klęski, które zachwiały podstawami Rzeczypospolitej. Dlatego też wielu tłumaczyło samo nazwisko wielkiego wodza jako koniec Polski, co miało być zapowiedzią kryzysu państwa w połowie XVII stulecia.
PRZECZYTAJ JESZCZE
